دستیابی بشر به تکنولوژی در قرن بیستم، منجر به افزایش بهره برداری بی رویه از طبیعت گردید. عدم توجه به توسعه پایدار، باعث تخریب و آلودگی روزافزون در هوا، خاک، آب و در کل زمین شده است.
یکی از مهمترین آلودگیهای ناشی از فعالیت انسان تولید پسماند است. حل معضل پسماند نیازمند اقدامات گوناگون از جمله بازیافت پسماند میباشد که منجر به ورود دوباره آن به چرخه تولید و مصرف می شود. ایران علی رغم داشتن قانون مدیریت پسماند دارای مشکلات متعدد و ضعف عملکردی در این حوزه است. به گونه ای که در میان ۱۸۰ کشور، رتبه ۹۷ را احراز نموده و در خاورمیانه نیز در زمره کشورهای انتهای جدول به شمار می رود.
این در حالی است که مدیریت پسماند میتواند افزون بر کمک به رفع آلودگی و ایجاد اشتغال، باعث کاهش مصرف آب انرژی و مواد معدنی شود. عدم توجه به تفکیک از مبدا منجر به پدیده ناهنجار زباله گردی در شهرهای کشور خصوصا پایتخت شده که افزون بر ایجاد مشکلات اجتماعی و سلامت باعث بی ارزش شدن عملیات بازیافت پس از جمع آوری می شود.
در این نوشتار ضمن بررسی وضعیت مدیریت پسماند کشور به معضلات اساسی پرداخته و راهکارهایی ارائه شده است.
با عنایت به حقوق اساسی اصل پنجاهم قانون اساسی و سیاستهای کلی محیط زیست ابلاغی مقام معظم رهبری حل مشکل مدیریت پسماند از ضرورت بالایی برخوردار است .